Balans werk privé – Hoe doe je het toch?

Balans werk prive

Balans werk prive: 5 dagen werken, 6 dagen sporten en 3 kinderen. Lang heb ik getwijfeld of ik deze blog wel wil schrijven. Als vrouw, ondernemer, moeder van 3 dochters (2018 en tweeling 2016), getrouwd en sporter. Hoe doe je het toch? Is de vraag die ik het meest gesteld krijg. Maar de keerzijde is daar mijn man. Je kunt mijn zinnetje 1:1 veranderen in zijn zinnetje, man, ondernemer, vader van 3 dochters, getrouwd en ook sporter. En warempel. Hij heeft deze vraag nog nooit gekregen….

Waarom worden vrouwen maatschappelijk gezien hier anders op aangekeken dan mannen? En help ik mee om het juist te benoemen? Of door gewoon mijn ding te doen en een voorbeeld te stellen in de praktijk voor mijn dochters.

Maar goed, zoals je ziet is de blog er toch. Want wellicht is er gewoon vraag naar dit onderwerp en hebben vrouwen echt geen idee hoe ze dit in een week moeten stoppen. Want let wel, als jij vrouw bent en dit leest. Ik heb geen meer uren in een week dan jij. Ik hou ook geen meer ballen in de lucht dan jij. Maar waarschijnlijk wel andere ballen. Laat ik daar wat meer over vertellen. Misschien als inspiratie en misschien als tegenhanger dan niet alles is zoals het lijkt.

Balans werk / privé.

Ik werk 5 dagen. Al dan niet 6 of 7 als dat nodig is. Dat zijn nooit 9-5 dagen. Voordat de kinderen naar school gaan heb ik de email altijd al bekeken. Ik kijk naar de openstaande punten, mijn agenda. Ik neem even mijn dag door. Als de kinderen naar school gebracht zijn (doen mijn man en ik om de beurt) ga ik aan de slag. Ik werk tot 12.00u. Mijn man ook. Van 12.00 tot 13.00u staan bij ons op het bedrijf alle telefoonlijnen dicht. Ofwel, tijd om te sporten ;). Nu kun je natuurlijk zeggen. Ja lekker makkelijk, jij bent ondernemer. Maar om mij heen zie ik overal bedrijven die hierin steeds flexibeler worden. Waardoor ook werknemers meer ruimte krijgen om op de dag iets voor zichzelf te doen. Daarna gaan we gewoon weer aan de slag.

Waarom sporten prioriteit heeft

Eerlijk is eerlijk, ik heb echt niet altijd zin om te sporten (zeker niet in de winter ;)). Ik doe aan triathlon, dus dat betekent veel uren maken. De ene week gaat dat beter dan de andere week, en zoals met alles is het ook hier balans zoeken. Als je eenmaal een ritme hebt is het niets meer dan discipline en blijven gaan. Want ook al heb ik geen zin, daarna voel ik me echt altijd beter. De beste ideeen doe ik overigens op op de fiets. En daar hou ik me aan vast als ik weer eens geen zin heb. Even een uurtje door de wind trappen doet wonderen voor mijn heeft.

Wat geen prioriteit heeft

Zoals al eerder benoemd heb ik niet meer uren in de dag dan een ander. Ik slaap gewoon genoeg en ook goed, dus ook daar zit het niet. Geen zorgen ;). Het verschil zit hem denk ik in de taakverdeling, mijn man en ik zijn echt gelijkwaardig in onze taken. Alles wat irritatie geeft, proberen we anders te doen. De boodschappen worden altijd bezorgd. We hebben hulp in het huishouden, een tuinman voor het terrein. En ondersteuning op vlakken wanneer dat nodig is. Doordat we beide fulltime werken, is hier ruimte voor. En doordat ons bedrijf aan huis staat, loopt werk / prive en kinderen allemaal door elkaar. Ze gaan nooit naar een kinderdagverblijf (wat ze zelf overigens geen plus vinden), maar moeten heus weleens zichzelf extra vermaken omdat er werk tussendoor komt. Aan de andere kant missen we nooit een schoolactiviteit, omdat we dus altijd tijd kunnen maken.

De keerzijde? Op vakantie gaat de laptop standaard mee. En een echte echte vrije dag, die heb ik al sinds 2012 niet meer gehad. Oh en ook geen zwangerschapsverlof. Het leven is dus niet meer, of beter, maar gewoon anders. En dat moet je liggen.

Je kunt niet altijd pieken

De belangrijkste les die ik hieruit tot zover leerde? Je kunt niet altijd (en overal) pieken. Toen ik trainde voor mijn eerste Ironman 70.3 was dat de basis. Je hebt 1 belangrijk piekmoment, de wedstrijd. Daar leef je naar toe. En onderweg pak je projecten aan, werk je aan verbeteringen, maar dat ene piekmoment blijft hetzelfde. Als een topsporter die werkt richting de olympische spelen. En na dat piekmoment? Nou, dan rust je. Een les die ik als ondernemer zo goed mogelijk probeer toe te passen. In plaats van altijd door en door.

Je kunt gewoon niet altijd pieken……

Ook interessant: Ondernemers, stop met altijd maar te willen pieken

De laatste blogs

beste management boek

Mijn beste management boek(en)

storytelling

Storytelling – Wat zijn de resultaten

Zandcompleet

Vakantiesluiting – Verhalen uit het familiebedrijf

Melissa Zandcompleet